درمان مشکلات مفصل گیجگاهی فک
جمله ” فکم صدا میدهد”، برای شما آشناست؟ اگر خود یا اطرافیانتان این جمله را تجربه کرده اید، پس بدانید شما دچار اختلال مفصل فکی گیجگاهی هستید! به کمک این مفصل است که می توانیم دهان خود را باز کنیم، صحبت کنیم، غذا بخوریم و حتی خمیازه بکشیم! دردهای این ناحیه و مشکلات آن می تواند باعث سردرد، گردن درد و گوش درد بشود. ضربه ها، تصادفات و رفتارها و عادات مخرب دندانی-دهانی، باعث آسیب به این مفصل می شود. راهکارهای درمانی مختلفی برای این افراد می توان انجام داد، اپلاینس های دهانی، ورزش های خاص فکی و تزریق های خاص، در این افراد کمک کننده است.
متخصصان ما:
دکتر نگین اثنی عشری
درمان مفصل گیجگاهی فک در شیراز
مفاصل فک گیجگاهی شامل دو مفصل در دو طرف صورت و زیر گوش است که به وسیله این دو مفصل، اعمال حرکتی فک مثل صحبت کردن و غذا خوردن انجام می پذیرد. مفصل فک گیجگاهی یا TMJ، فک پایین را به استخوان گیجگاهی جمجمه متصل می کند و گاهی اوقات ممکن است در عملکرد این مفصل اختلالاتی به وجود آید که ممکن است علت این اختلال مشخص نباشد و یا اینکه گاهی اوقات بر اثر ضربه به سر و صورت و یا گردن، این مفصل تحت تاثیر قرار گیرد و دچار مشکل شود. در ادامه به شرح عوارضی که ممکن است به دلیل اختلال این مفصل رخ دهد و روش های مختلف درمان آن پرداخته ایم.
عوارضی که اختلال مفصل گیجگاهی فک می تواند ایجاد کند عبارتند از:
- احساس درد در ناحیه مفصلی فک
- سردرد
- درد گردن و شانه
- درد در ناحیه صورت و دندان
- خشکی عضلات فک
- قفل شدن فک
- محدود شدن دامنه حرکتی فک
- صدا دادن مفصل فک گیجگاهی
- انحراف مفصل فک
- اختلال بایت (به خوبی روی هم قرار نگرفتن دندان‌های بالا و پایین)
روش های مختلفی برای درمان یا کاهش دردهای مفصل گیجگاهی فک و از این بردن عوارض اختلالات این مفصل ها وجود دارد. مانند: دارو، فیزیوتراپی، جراحی. در مراحل اولیه ابتدا پزشک با تجویز دارو سعی در کم کردن التهاب می کند. اگر این درمان تاثیر گذار نبود، در مراحل بعدی از درمان های دیگری استفاده می شود. دارو ها شامل داروهای ضدالتهابی، شل کننده‌های عضلانی، داروهای ضداضطرابی و داروهای ضدافسردگی می‌باشند.
فیزیوتراپی یکی از روش های درمانی کارآمد برای درمان این اختلال است، که با بهره گیری از دستگاه ها و روش های مختلف در درمان این اختلال بسیار تاثیر گذار عمل می کند. فیزیوتراپی مفید شامل : اولتراسوند، تنس، درمان با ریز جریان، لیزرتراپی سرد، طب سوزنی و بیوفیدبک می‌باشد.
جراحی: اگر درمان های اولیه در این اختلال موثر واقع نشد، ناگزیر باید از روش جراحی استفاده کرد. روش های جراحی شامل: تزریق، جراحی باز مفصل، آرتروسنتز، آرتروسکوپی مفصل فکی گیجگاهی و کوندیلوتومی اصلاحی می‌باشد.
از دیگر مواردی که به اختلال مفصل فک گیجگاهی کمک می کنند:
ورزش فک
اثر درمانی ورزش، بر انعطاف پذیری دامنه حرکتی فک و دهان فردی که دچار در رفتگی یا جابجایی دیسک مفصل فک است بسیار زیاد است. از جمله ورزش های فک که توسط دندانپزشک و یا فیزیوتراپیست توصیه می شود شامل:
- ریلکس کردن فک
- باز کردن نسبی فک
- باز کردن کامل فک
- مقاومت در برابر باز شدن دهان
- مقاومت در برابر بسته شدن دهان
- حرکت چین تاک
- حرکت دادن فک به راست و چپ
- بالا بردن زبان
- حرکت دادن فک به سمت جلو
- چپ و راست کردن سر
اسپلینت بایت:
برای افرادی که عادت دارند دندانهایشان را به هم بفشارند، (که اصطلاحا به آن دندان قروچه می گویند) از این نوع اسپلینت ها استفاده می شود تا فشار زیادی که به فک و دندان ها وارد می شود، باعث صدمه و آسیب دیدگی به فک و دندان ها نشود.
بوتاکس:
با استفاده از تزریق بوتاکس می توان عملکرد عضلات صورت را مختل کرد، این موضوع باعث می شود عضلات فک فلج شوند و انقباض از بین برود و در نتیجه آن درد بیمار تسکین یابد.