محیط دهان یکی از اصلی ترین و حیاتی ترین اجزاء بدن به حساب می آید. در طول روز صحبت کردن، غذا خوردن و حتی زیبایی نیمی از صورت منوط به عملکرد صحیح این ناحیه است. بیماری های مختلفی می توانند در دهان تظاهر کنند، از ضایعات تحریکی خوش خیم تا انواع سرطان ها!

زخم های ناحیه دهان را می توان به دو دسته، زخم های حاد و مزمن تقسیم کرد. زخم های حاد مواردی از قبیل آفت دهانی، تبخال، حساسیت های دارویی و غذایی هستند، که اکثرا با آن مواجه شده ایم. این زخم ها بر اساس عامل ایجاد کننده، می توانند درمان موضعی یا سیستمیک(خوراکی) داشته باشند. زخم های مزمن دردناک ترین و پر زحمت ترین چالش برای بیماران هستند. این بیماران ممکن است سال ها درگیر زخم های دهانی باشند، زخم هایی که به طور کامل از بین نمی روند و دوره های عود دارند. محیط دهان می تواند اولین مکان شروع کننده بیماری های پوستی مخاطی، مانند لیکن پلان و یا پفیگوس باشد. این بیماری ها به صورت تاول هایی سطحی ظاهر می شوند که به سرعت پاره شده و زخم ایجاد می کنند و باعث ناراحتی و درد می شوند.

جمله “پیشگیری بهتر از درمان است”، سال هاست کلید طلایی تمامی درمان هاست. پس مراقبت از ناحیه دهان، ویزیت ها و مراجعات منظم می تواند از خطرات بزرگتر جلوگیری کند. یادمان باشد هر زخمی که بیش از دو هفته در دهان ماندگار باشد، نیاز به نمونه برداری و درمان ضایعات دهانی  دارد.